la Fornarina | Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

la Fornarina - Painting by Raphael

I.
 
Στη σιωπή μιας μέρας που σχεδόν
έχει τελειώσει, η Margherita δρασκελίζει
τα συρματοπλέγματά της και παίρνει
τον ζωγράφο στο κρεβάτι.
Τη νύχτα κάνουν έρωτα—τι και τι
δεν κάνουνε μαζί, τους είναι αδύνατο
να αρνηθούν αυτές τις απολαύσεις.
 

II.
 
Ζω έξω από μια πόλη λαμπερή
στη ρημαγμένη γειτονιά των ποιητών
όμως δεν μπορώ ποτέ μου να γυρίσω
πίσω στη θαμβωτική γενέτειρα μου.
 
Είναι δύσκολο να αναπνέω τον αέρα εδώ.
H όπερα είναι βουβή και η σοπράνο τραχιά
και βραχνιασμένη.
Κρυμμένη στο μουχλιασμένο θέατρο
κλέβει στίχους από αρχάριους ποιητές
που κάποτε προδώσανε το μέτρο.
 
Σε μια ερειπωμένη εκκλησιά, ένα μπαγιάτικο
άρωμα κεριών κρέμεται στο βωμό βαριά.
Ο αρρωστημένος πάτερ ξεροβήχει το τρισάγιο
και ο ψάλτης ψέλνει ένα λαθραίο άσμα.

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Read the English version of this poem la Fornarina