Τα Παιδιά της Υεμένης | Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Παιδιά Πεθαίνουν στην Υεμένη

Η ζωή μας:
βομβαρδισμένα τα σχολεία
τέσσερις κατεστραμμένοι τοίχοι
νοσοκομεία καμένα
και σπίτια χωρίς στέγες

κραυγές και πανικός παντού
και χάθηκε γέλιο πια
στο κηπάκι των παιδιών.

Habibata¹,

Μετράω τα χρόνια μας μαζί—έξι.
Ο Αχμέτ κλαίει και ζητάει τη μαμά του,
και η Νάζιρα θα είναι πάντα πέντε.

Ο Τζαμάλ πυροβολεί αεροπλάνα
με ένα ξύλινο τουφέκι και κάθε μέρα
η δίψα του για αίμα όλο και δυναμώνει.

Μακελειό, καρβουνιασμένα σώματα,
η μυρωδιά της σάπιας σάρκας
και οι βομβαρδισμοί δεν έχουν τελειωμό.

πολιτικοί σε χώρες μακρινές
ζύγισαν το κόστος σε νομίσματα—
μια δουλειά, χίλιες ζωές.

1 Αγάπη μου στα Αραβικά

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Read the English version of this poem Yemen's Children