Η Οργή του Ποταμού | Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

Μια Κορεατική Τίγρη Στο Χιόνι

Τίποτα δεν ξέρουμε ο ένας για
τον άλλον εκτός για την μεγάλη αγάπη
που έχουμε και δυό μας για το θέατρο.

Η κόρη της Βερόνας γράφει σονάτες
κάθε βράδυ στο δωμάτιό της, κι εγώ

ο ντροπαλός της εραστής, την περιμένω
να φανεί στο μικρό της μπαλκονάκι

Έζησα την σιωπηλή ζωή μου
στη σκιά του Βυζαντίου μέχρι που
'φθασε καβάλα σε μια λευκή λεπάρδη
πέρα από την άκρη της ερήμου Γκόμπι.

Γονατιστός, έπλυνα τα πόδια της
με μύρο, φίλησα τα αγιασμένα ίχνη της
στην άμμο και στο χιόνι
και για μια πρόσκαιρη στιγμή με άφησε
να ρίξω μια ματιά στη φυλακή της.

Τρόμαξα—οι αυστηρές εντολές
του Αβραάμ στεκότανε φύλακες στην πύλη.

Με εμμονή για σωτηρία, προσευχόμαστε
δίπλα στην ακτή της αγίας λίμνης
και μέσα στη νυχτιά της δεύτερης φουρτούνας
επιβιώνουμε τη κίτρινη βροχή
χωρίς το άσυλο της κιβωτού του Νώε.

Ρίχνουμε τα δίχτυα μας στο νερό
και ικετεύουμε τον Κύριο για συγχώρεση,
αλλά η οργή του πρώτου ποταμού
μας καταδίκασε για μια ζωή στην εξορία
για το φριχτό αμάρτημα της ευσεβής σεμνότητας.

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Read the English version of this poem The Anger of the River