Η Παγκόσμια Πόρνη - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Ο Ορίζοντας της Κωνσταντινούπολης

Στο σταυροδρόμι δυο ηπείρων,
η πόρνη καθισμένη στο βιολετί
   της θρόνο
χάνεται ολημερίς μες 'το όνειρο.

Ποια είσαι εσύ;
Την ρωτά το νεογέννητο φεγγάρι.

Είμαι η πόρνη όλου του κόσμου.
Χιλιάδες αρωματισμένες νύχτες
κοιμήθηκα με βασιλιάδες, σουλτάνους
αυτοκράτορες, και στρατηγούς, όμως
πάντα ονειρευόμουν την Εδέμ.

Ο αφέντης μου με πήρε στο κρεβάτι
από τότε που 'μουνα μικρό παιδί.
Η βελουδένια του φωνή μου δρόσιζε
το νου και το πορφυρό του άγγιγμα
μου καιγε τη σάρκα.

Τώρα όλους τους περιφρονώ!
Έχω σιχαθεί τα σαλιάρικα τους στόματα
και τις σιχαμερές τους γλώσσες
να σέρνονται πάνω στα λευκά μου στήθη.

Αλλά είμαι η παγκόσμια πόρνη.
Αγοράζομαι, πουλιέμαι, επιλογή δεν έχω.
Τα πλοία μου όλα έχουν βουλιάξει και φωτιές
χορεύουν πάνω στα νερά του Ελλήσποντου.

Ο πορφυρός μας άρχοντας έχει γίνει μάρμαρο
κι από την ανατολή φυσά ένας αέρας πράσινος.
Με βεβηλώνει και κλαίω από έκσταση και πόνο.

Η μέρα του σπασμένου φεγγαριού ανατέλλει
αλλά κάθε μέρα εμείς περιμένουμε το θαύμα:
Ο αυτοκράτορας μας θα ξυπνήσει σύντομα,
οι προφήτες το 'χουνε δει στα αστέρια.

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Read the English version of this poem The Universal Harlot