Ο Βάκχος και Αριάδνη - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Βάκχος και Αριάδνη - Τιστσιάνο

Ο Βάκχος ντυμένος
σε κόκκινα και βυσσινιά
έρχεται καβάλα στην ακτή,
έκφυλος και αμαρτωλός.

Ξεδιάντροπα ποθεί
τη λυγερόκορμη κοπέλα
μα η Αριάδνη, απαρηγόρητη
θρηνεί στις ακτές της Νάξου
την απώλεια του Θησέα.

Πόσο χλωμή και όμορφη
φαίνεται η προδομένη κόρη!
Τα στήθια της είναι στητά,
ο λεπτός λαιμός της λυγερός
και μια κρυφή υπόσχεση αμαρτίας
χορεύει μες ‘τα μάτια της.

Λαγνεία τρελαίνει τον θεό.
Της δωρίζει γιρλάντες από αστέρια
και σκορπίζει κόκκινους ορχιδέες
στα μισόγυμνά της στήθη.

Μεθυσμένος από πόθο παίρνει
τη μικρή παρθένα στο γαμήλιο
του κρεβάτι, και με ακόρεστα
φιλιά ανηφορίζει μέσα
στους λιγνούς μηρούς της.

Στο ζενίθ της ηδονής, το κορίτσι
ξεχνάει το Θησέα και ρίχνει όλα
της τα ήθη στο βυθό της θάλασσας.
Παθιασμένη, χορταίνει η Αριάδνη
στους ρυθμούς του φλάουτου
που τώρα πια σταλάζει μέλι.

Μεθυσμένοι σάτυροι λικνίζουν
στο σκοτάδι και με μάτια γυαλισμένα,
ικετεύουν το κύριο τους μέχρι που
ο Βάκχος και τα ξωτικά να γίνουν ένα.

Η Αριάδνη ελεύθερη επιτέλους
από κάθε φυλακή, οδηγεί το Βάκχο
και όλα τα χυδαία θηρία μέσα στο
λαβύρινθο μιας αμαρτωλής απόλαυσης.
Η σύνεση αφανίζεται, το φιλήδονο
της στόμα ξεχειλίζει μέλι και ένα χάος
αχαλίνωτο κυριαρχεί στο κόσμο.

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Read the English version of this poem Bacchus and Ariadne