Μια Νεαρή Γυναίκα σε Ένα Λιβάδι |
Η πόλη μας, τυλιγμένο στην ομίχλη
λαμπυρίζει πάνω στη κορφή του λόφου.
Βλέπω τα αχνάρια μου ακόμη εκεί,
αμυδρά και ραγισμένα, μπροστά
στις κλειδωμένες πύλες της.
Βλέπω τα αχνάρια μου ακόμη εκεί,
αμυδρά και ραγισμένα, μπροστά
στις κλειδωμένες πύλες της.
Ντύνεται σιωπηλά, τα μάτια μας
ποτέ δεν συναντιούνται και η Γκουινεβίρ
φεύγει πριν ακόμα κλείσει η πόρτα.
Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος
ποτέ δεν συναντιούνται και η Γκουινεβίρ
φεύγει πριν ακόμα κλείσει η πόρτα.
Κάθομαι σιωπηλός μέχρι αργά τη νύχτα
περιμένοντας να την ακούσω νάρχεται.
Όμως ξέρω πως τα τρένα πια δεν τρέχουν.
Πανικόβλητος, τρέχω να βρω
παρηγοριά στις λέξεις και τη πέννα.
Γράφω όλες μου τις θύμησες για κείνη,
μερικές αληθινές μα πιο πολλές φτιαγμένες.
Στη στέγη άρχισε να πέφτει χιόνι.
Τα ποιήματα του Μάη τρέμουν στη σελίδα,
οι αράχνες πεθάναν τον Σεπτέμβρη
και οι νύχτες του Δεκέμβρη πλησιάζουν.
Έφτασε πια ο χειμώνας.
περιμένοντας να την ακούσω νάρχεται.
Όμως ξέρω πως τα τρένα πια δεν τρέχουν.
Πανικόβλητος, τρέχω να βρω
παρηγοριά στις λέξεις και τη πέννα.
Γράφω όλες μου τις θύμησες για κείνη,
μερικές αληθινές μα πιο πολλές φτιαγμένες.
Στη στέγη άρχισε να πέφτει χιόνι.
Τα ποιήματα του Μάη τρέμουν στη σελίδα,
οι αράχνες πεθάναν τον Σεπτέμβρη
και οι νύχτες του Δεκέμβρη πλησιάζουν.
Έφτασε πια ο χειμώνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου