 |
| Ρομαντική Απογοήτευση |
—μια τρέλα θεϊκή κι απεριόριστη—
κάνει όνειρα στη σκιά μιας λεύκας.
Αυτή η πορφύρα πύλη ενός αχόρταγου ναού
και εγώ, ο λυσσασμένος ποταμός Μισισιπής
που μαίνεται ανάμεσα στις μάρμαρες κολόνες.
Αδίσταχτος, ζήτησα την Κιβωτό του Νώε
να σαλπάρω στη σπηλιά της αλλόκοτης
μαγείας αλλά ένας ανόητος σοφός,
χλευάζοντας μου είπε πως η αρχαία βάρκα
έκανε νερά πριν χρόνια.
Γυρίζοντας να βρω το μυρωδάτο κήπο
έδεσα το γυαλιστερό μου αμάξι πάνω
στα φτερά ενός αχαλίνωτου αετού.
Πέρασα το κατώφλι του ναού θριαμβευτής.
"Εσύ κι εγώ θα ζήσουμε στον Παρνασσό,"
φώναξα νικηφόρα και παράδωσα το κοφτερό
σπαθί μου στην πεινασμένη αψίδα.
Στην κορυφή του ιερού βουνού
κάψαμε τις ξεθωριασμένες μας γραφές.
Χόρεψε γυμνή μπροστά μου
και ζήτησε μετά το χυδαίο μου κεφάλι
σ’ ένα ασημένιο δίσκο.
Το τραγούδι μου δεν είχε αρμονία.
Ο Κρόνος ήταν έξαλλος και ο εραστής μου λύσσαξε.
Μου είπε ότι γι’ αυτή ήμουνα ένας παλιός διεκδικητής
και με εξόρισε για πάντα πέρα από τα τείχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου