Ο Θρήνος του Ποιητή - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Οι ποιητές μαζεμένοι στο πηγάδι
του σπασμένου μέτρου, θρηνούνε
τα ποιήματα που 'κλεψαν οι άνδρες
οπλισμένοι με πιστόλια κολτ 45.

Ατενίζουν τις λίμνες στο φεγγάρι
και νοσταλγούνε τους καιρούς
που κάνανε τους στίχους
μονάχα με αλάτι, σκόνη, και νερό.
Τα καλειδοσκοπικά τραγούδια τους
συντρίβονται στους πρόποδες του άθεου
βουνού και τα πουλιά πεθαίνουν από πείνα.

Νεκρά ψαράκια επιπλέουν στο ποτάμι
προς ένα σόου ταλέντων στο Σεντ Λούις
και οι κιθάρες μπλουζ στο Νάσβιλ
κλαίνε τους τραγουδιστές που χάσανε
τις κλίμακες μινόρε.

Η νύφη με πάθος στα πράσινα της μάτια
και με ένα χαμόγελο στα φουσκωμένα στήθη,
ξαπλώνει με τους ποιητές ολόγυμνη στο δάσος.

"Κακούργει ποιητές,"
κατσουφιάζει ο Σουλτάνος της Σεβίλλης.
Οι οπαδοί του, όλοι ντυμένοι με κουκούλες
και λευκές στολές κι οι χυδαίοι αλιγάτορες
του βάλτου με ηλιοκαμένα σβέρκα, καρφώνουνε
τις λάγνες προσευχές τους στο χαμόγελο της νύφης.

Είναι η πραγματική προστάτιδα της πλήρης
παρακμής—μια αληθινή θεά θεϊκής ακολασίας
και η τέλεια νυφούλα για τη σκοτεινή ψυχή μου.

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem  The Poet's Lament