Πορτρέτο Του Ποιητή ως Εραστής | Τοξική Αγάπη - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Παθιασμένη Αγκαλιά των Εραστών

Η θεά διέταξε σιωπή!

Ήτανε έξαλλη, της είχα χαλάσει τ' όνειρο.
Της είπα πως ήτανε η μόνη μου ερωμένη
μ' αυτή μου σκλήρισε πως ήμουν ένας ξένος.

Μου σπασε την κιθάρα, μου 'καψε τις περγαμηνές
και κλείδωσε τα τραγούδια μου σ' ένα αρχαίο βάζο.
Όμως οι βρισιές που ξεστομίζει, με διεγείρουν—
με σαγηνεύει η διαφθορά της εποχής του Μάη.

Χάνεται για μέρες βαθιά μέσα στο δάσος
και όταν γυρίζει το πρωί έχει τη μυρωδιά
του γιασεμιού μες στα μαλλιά της.

Μου λέει ότι κάποτε αγάπησε έναν άντρα
που 'θελε συνεχώς να της κάνει έλεγχο
αλλά τώρα του έχει ξεφύγει.
Φορτώνει τα όνειρα της στους ώμους κάποιου
άλλου, και φεύγει απ' το βουνό για μέρες.

Τις βιολετί νυχτιές κάθεται μόνη στη ακτή
χαμένη στον ορίζοντα, αλλά εκείνος
που είχε ακούσει τη πρώτη της κραυγή
δεν θέλει να γυρίσει και η κοπελίτσα κλαίει.

Με γοητεύει!
Έχει στα χείλη της τη γεύση του αλατιού
και στη ματιά το θυμό της άγριας θάλασσας.
Παίζω μια χορδή στη σπασμένη μου κιθάρα
αλλά εκείνη μου θυμίζει πως πείρα όρκο σιωπής
και μου λέει να φύγω.

Μετά ξαπλώνει στο πορφυρό κρεβάτι μας
με μισόκλειστα τα πράσινα της μάτια
και με τη νοστιμιά του Μάη στο κόρφο.
Τότε επιτέλους μπαίνω μέσα στο έκφυλο
μυαλό της, ένα γνώριμο λαβύρινθο λαγνείας.

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem  Portrait of the Poet as a Lover