Η Μαντόνα του Ποταμού - Ποιήματα Ενηλικίωσης

Μια Νεαρή Κοπέλα Κολυμπά

Η Μαντόνα ξαπλωμένη δίπλα στο ποτάμι
με μισόκλειστα τα πράσινα της μάτια,
φαντάζεται ένα τσούρμο άκαπνους αλήτες
και σπαρταρά στριγγλίζοντας στη λάσπη.

Το μισόγυμνο της σώμα, ερεθίζει
τα κρυφά λαγούμια του μυαλού μου
κι οι καλαμιές γεμίζουν μυρωδιά του μήλου.
Γονατιστός, την ικετεύω για μια γεύση
από τα νεογέννητα της πάθη.

Με πιάνει από το χέρι, όμως εγώ
είμαι ένας γύφτος, ένας άγριος κυνηγός.
Δεν με νοιάζει η τύχη η το μέλλον
της ανήθικης αυτής γυναίκας.
Μου υπόσχεται τα φθαρμένα νιάτα της
και με παίρνει σε ένα μπαρ στη γειτονιά της.

Ζητώ ένα πιάτο κρουασάν και ένα άπαχο λατέ.
Μου θυμώνει και μου λέει πως στο χάνι της
υπάρχει καφές και φαγητό μόνο για άντρες.

Πράσινος πυρετός θολώνει τη ματιά της.
Παίρνουμε ένα μπουκάλι μπέρμπον
και τρέχουμε να πάμε πάνω στο κρεβάτι.
Πολεμάμε μέχρι το κλαψούρισμα της
σπάει το νήμα και τελειώνει το κυνήγι.

Ποιος ήτανε ο κυνηγός και ποιος το θύμα;
Κανείς δεν ξέρει μέχρι σήμερα, αλλά είναι ξεκάθαρο
σε μένα, η νεαρή Μαντόνα δεν είχε γεννηθεί
να τραγουδά το μπλουζ, και εγώ ήμουνα ένας
γύφτος που χάθηκε σαν πήγαινε στη Μέμφις.

Tάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem  The Madonna of the River