Η εκδίκηση της Λίλιθ - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Η Λίλιθ | Η Πρώτη Γυναίκα

"Οι πύλες της είναι πύλες του Θανάτου,
και από την είσοδο του σπιτιού
ξεκινάει προς το Σέολ" *

Το παιδί της Πέμπτης κάλπασε
χωρίς σέλα από μια ζοφερή ερημιά
προς το κήπο της Ινάννα·

σκορπίζοντας στίχους στους ολόγυμνους μηρούς της
της ψιθύρισε μαυλιστικά:
“Την έβδομη ημέρα θα είμαι ο μόνος σου εραστής.”

Με τις αρχαίες περγαμηνές της πια σκισμένες
γλιστράει σιωπηλά από τα δρακόντεια σύνορα
ενός στοιχειωμένου γαλαξία, προς το σκοτεινό
βασίλειο του διεφθαρμένου Σεραφείμ.

Η Λίλιθ παραδίνεται στα πορφυρά σεντόνια
μέχρι η Εύα να καταστραφεί και να ρημάξει
και η παρείσακτη, λαχανιασμένη και γονατιστή
ικετεύει να τελειώσει ο παγερός χειμώνας.
Η πήλινη γλάστρα του βασιλικού έχει ραγίζει
και ο δρόμος για την πόρτα της έχει γίνει ερείπιο.

Μια ερεθισμένη μυριάδα από πρωτόγονους
σατύρους ξεσκίζουνε τη πρώτη νύμφη
και όλοι οι πεσμένοι άγγελοι που ζούνε στο
διεστραμμένο νου της, λαχταρούνε για τη
πρόωρη γέννηση των δύστροπων παιδιών της.

Στην κρεβατοκάμαρά του,
ο άτυχος γαμπρός προδομένος και άσπορος
κλαίει με όνειρα της Λίλιθ καβάλα σε μια κουκουβάγια
να τρέχει προς τις κολασμένες Πόλεις της Θαλάσσης.

* Παροιμίες 2:18-19
Βασίζεται χαλαρά στον πρώιμο ισπανικό καμπαλιστικό μυστικισμό

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem  Lilith's Revenge