Ένας Βάναυσος Πόλεμος - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

Ένας Βάναυσος Πόλεμος

Ο πόλεμος ήταν άγριος.
Αυτή με τόξα και με βέλη
κι εγώ πάντα της χάριζα
τραγούδια και κρασί.

Τα τραύματα και οι πληγές
από τις λυσσαλέες μάχες
μου σημαδεύουνε ακόμα
το κορμί και το μυαλό.

"Αλίμονο στους ηττημένους”
διέταξε η νεαρή βασίλισσα
και με έριξε αιχμάλωτο
στην προσωπική μου κόλαση.

Μου πέταγε λίγα ψίχουλα
κι εγώ τα καλωσόριζα
σαν πεινασμένος σκλάβος
και ως ένας άθλιος ζητιάνος
που ζητούσε λίγη αγάπη.

Ήτανε το παντοτινό μου πάθος,
μια φουρτουνιασμένη θάλασσα
στην κατά τα άλλα ανιαρή ζωή μου.

Είναι δύσκολο να καταλάβω
γιατί την είχα τόσο αγαπήσει
κι ακόμα πιο δύσκολο να ξέρω
γιατί την αγαπώ ακόμη.

Τώρα παίζει κρυφτούλι
μέσα στο μυαλό μου.
Από το δωμάτιο της θλίψης
τρέχει στην αίθουσα του πόνου
αλλά η σκληρή βασίλισσα ποτέ
δεν έρχεται στο δωμάτιο της αγάπης.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

'Ενα ποήμα στην σειρά  Μωσαϊκά

Click here to read the English version of this poem  A brutal war