Η Κίρκη και η Σειρήνα - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Η Ηχώ μιας Μαγευτικής Ιστορίας

Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη
κάποτε ήμουνα αιχμάλωτος
στα σιδερένια σου κελιά.

Πέρα από τα ψηλά σου τείχη
υπήρχαν χώρες που έπρεπε να δω,
νέες θρησκείες να αγκαλιάσω
και παλιοί θεοί που έπρεπε να θάψω.
Από μακριά άκουγα να με καλεί
η Σειρήνα—η αγωνία της νιότης.

Ήτανε σαν ένα αδάμαστο θηρίο.
Με έκαψε το φως της και την
αγάπησα αμέσως χωρίς κανένα
δισταγμό ούτε σκέψη.

Μαζί πολιορκήσαμε πόλεις παλιές
μέχρι που πέσαν τα πανύψηλα τους τείχη
κι ένας νέος ήλιος άρχισε ν' ανατέλλει.

Η Κίρκη ήρθε στις αρχές του Ιούνη.
Η Σειρήνα, μας έπαιζε τραγούδια ερωτικά
πάνω στη κιθάρα και σύντομα χάθηκα
στη Κίρκη όπως η Κίρκη χάθηκε σε μένα.

Ξαφνικά έφυγε τον Σεπτέμβρη
και μου λείπει τόσο πολύ η αγάπη της.
Στα πρωτοβρόχια χάθηκε και η Σειρήνα
μα η θύμηση του τραγουδιού της
μου αντηχεί ακόμη στο μυαλό.

Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη,
αγαπημένη μου πατρίδα, Δεκέμβρης
είναι τώρα και γυρίζω πίσω—
το ταξίδι μου έχει σχεδόν τελειώσει.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem   Circe and the Siren