Η ιστορία της Μαρίας - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

Η αγάπη μου για τον Υιό του Ανθρώπου και το Χριστιανισμό ως τρόπο ζωής είναι απέραντη, ωστόσο, μου είναι αδύνατο να πιστέψω σε έναν μεταφυσικό κόσμο.

Αυτό το ποίημα είναι η προσωπική μου άποψη για τον Θεό, Ιησού, Ιούδα και τη Μαρία Μαγδαληνή.  Παρακαλώ μην συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το ποίημα αν προσβάλλεστε εύκολα ή αν είστε μισαλλόδοξοι στις απόψεις άλλων ανθρώπων.

Το ποίημα αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα "Ο Τελευταίος Πειρασμός" του Νίκου Καζαντζάκη.

Ο Ιησούς και η Μαρία Μαγδαληνή

Το τρυφερό κορίτσι,
το ατίθασο αγόρι.

Φιληθήκαμε—
ένα χάδι, ένας ψίθυρος
κι η μοίρα μου ορίστηκε.

Τρόμαξες·
πάλεψες να λευτερωθείς
κι έπεσες κάτω στη γη
σαν μια ψυχή δαιμονισμένη.

Σου άγγιξα τα χείλη,
σκούπισα το μέτωπό σου
κι έτρεμες στα χέρια μου
σαν πουλί κυνηγημένο.

Τον παρακάλεσα να σε αφήσει
αλλά αυτός είναι ζηλιάρης και σκληρός.
Όλα δικά Του και μόνο δικά Του είναι
και δεν μοιράζεται ποτέ.

Εφτά αμαρτίες σαλπάρανε
απέναντι από την άγια λίμνη
και χτύπησαν την πόρτα του πατέρα μου.
Με καταράστηκε, μ' έδιωξε και μου 'πε
ότι ήμουνα η νύφη του Εωσφόρου.

Ένα κόκκινο φανάρι καίει
μέρα-νύχτα στο παράθυρό μου
κι έρχονται βραδιές που νοιώθω
πως χίλιοι άντρες έχουνε
περάσει πάνω στο κορμί μου.

Κάθε νύχτα ουρλιάζω και στριφογυρνώ
πάνω σε βρώμικα σεντόνια μουσκεμένα
με τ' αμάρτημα του πληρωμένου έρωτα.

Κλείνω τα μάτια και ψάχνω να σε βρω
στα πεινασμένα χείλη που σέρνονται
στο σώμα μου και στα στριμμένα στόματα
που με δαγκώνουν στα στήθια ολονυχτίς

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα  Κύπρος

Click here to read the English version of this poem   Mary's story