Η Φήμη της Αγιοσύνης σου - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

Με θαμπώνει η λαμπερή ζωή σου 
σαν ξεδιπλώνεται απροσκάλεστη
στη μικρή οθόνη.

Πολλοί μιλούν για την αγιοσύνη σου
και μερικοί πως είσαι έργο τέχνης.
Στα μάτια των πολλών είσαι σχεδόν
ίση με άγγελο, και άλλοι ακόμη λένε
πως ήσουνα η έμπνευση στο Γκόρμλι.

Όμως όλοι βλέπουνε τις δάφνες που
   φοράς
και όχι το κόστος που 'χαμε πληρώσει.

Στην αρχή, μια τόσο μεγάλη αγάπη·
μα όλα πάντοτε τελειώνουνε και σύντομα
άρχισες να πεθυμάς καινούργιες ιστορίες.

Κάθε μέρα φρόντιζα τις νέες μας πληγές
και γιάτρευα τα τσακισμένα κόκκαλα μας·
κάθε πρωί, μας σκότωνες πάλι ξανά
μέχρι που πια δεν ξέραμε ο ένας τον άλλον.
Οι νύχτες μας γίνανε πια σιωπηλές
κι αρχίσαμε να κάνουμε έρωτα χωρίς αγάπη.

Αντάλλαξες το βαμβακερό σου φόρεμα
για ένα κουστούμι, μια δερμάτινη βαλίτσα
και ένα στυλό Μονμπλάνκ, και κάθε πρωί
περίμενες στην αποβάθρα ψάχνοντας
τον ορίζοντα πότε θα 'ρθει το βαπόρι.

Τα φώτα νέον άρχισανε να σε καλούν να φύγεις.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Κύπρος

'Ενα ποήμα στη σειρά  Παλιές Ιστορίες

Click here to read the English version of this poem   Rumours of Your Sainthood