Tο ρολόι έπαψε πια να χτυπά - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Η Διάλυση μιας Σχέσης

Η ζωή σου κλειδωμένη στη βαλίτσα
κι η δική μου πεταγμένη εδώ και κει.

Πήρες το κάθε τι που ήμουνα
και διάλεξες μόνο να αφήσεις
τη ζωή που ζήσαμε μαζί, θαμμένη
πια σε ένα ξεθωριασμένο λεύκωμα.

Νόμισα πώς μου ‘χες κάνει λιγάκι
καλοσύνη, όμως πέθαινα σαν μου πες
πως τέτοιες ιστορίες είναι καλύτερα
να μείνουνε θαμένες ανάμεσα στο άλμπουμ
και πέθανα πάλι ξανά σαν σ' άκουσα
να λες αυτός σε περιμένει κάτω.

Οι αναμνήσεις με στοιχειώνουν.
Ο έρωτας μας, μέχρι που τα άδεια βλέμματα
μπήκανε από την μπροστινή μας πόρτα
και η σκιά του άρχισε να κάθεται μαζί μας.

Τρέχω στο παράθυρο και σε κοιτώ
να χάνεσαι στη σκοτεινιά του δρόμου.
Μόνο τα βήματα σου αφήνεις στο κατώφλι
μα σύντομα θα τα καλύψει χιόνι φρέσκο
και θα χαθείς για πάντα από κοντά μου.

Βουλιάζω σε ένα λάκκο χωρίς φως
παρά αποχρώσεις του μαύρου και του γκρι.
Κοιτάζω όλα τα χρώματα σκορπισμένα
στο τραπέζι, ο δρόμος προς τη λήθη άρχισε
να γνέφει και το ρολόι έπαψε πια να χτυπά.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

'Ενα ποήμα στη σειρά  Παλιές ιστορίες

Click here to read the English version of this poem   And the clock ticks no more