Η Σελήνη - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Ο Εραστής της Σελήνης

Την αυγή ρώτησα τη Σελήνη
"Πότε θα κάνουμε έρωτα;

"Χωρίς ντροπή μου απλαντησε
"Θέλεις να βρεθούμε απόψε;
"Τα μεσάνυχτα πήγα στο ποτάμι
που κολυμπούσε γυμνή η Σελήνη.

Ήτανε στα αλήθεια το πιο ωραίο
κορίτσι που είχα δει ποτέ στη ζωή μου.

Άνοιξε τα χέρια και είπε
"Έλα στο νερό αγοράκι μου."

Της απάντησα δίχως κανένα δισταγμό
"Ναι θα 'ρθω, όμως πόσο μ' αγαπάς;"

"Σ' αγαπώ σαν τη ζωή μου",
μου 'πε χαμογελαστή η Σελήνη.

Τη συναντούσα κάθε βράδυ
κι αγαπιόμαστε ασταμάτητα

μέχρι νάρθει το πρωί.

Όμως κάθε νύχτα που περνούσε
περισσότερες σκιές σκεπάζανε τα μάτια της

και όταν πέρασε ο μήνας χάθηκε
από κοντά μου για πάντα πια η Σελήνη.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

'Ενα ποήμα στη σειρά  Παλιές ιστορίες

Click here to read the English version of this poem  Selene