Άνθη - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

Ένα όμορφο κορίτσι

Μια φορά κι έναν καιρό

όταν ήμασταν σχεδόν παιδιά...

Θυμάσαι πως πηγαίναμε
αγκαλιά μαζί στο πάρκο;
ήσουνα γλυκιά σαν τ' αεράκι
που φυσούσε στις ιτιές και θερμή

σαν το πρώτο ήλιο στην αυγή.

Χαμογελούσαν ντροπαλά τα άνθη
και τα γέρικα πλατάνια πλέκανε
τα φύλλα τους να μας κάνουνε σκιά.

Στ' αλήθεια σ' αγαπούσα μα τα νιάτα
είναι πάντα βιαστικά.
Η ζωή μου φώναζε να πάω κι έκλεισα
το βιβλίο μας πριν σχεδόν να χε ανοίξει.

Με ρώτησες,
"Γιατί;" και τα δάκρυά σου πέσανε
πάνω στα κρίνα και τα κρίνα δάκρυσαν.

Τώρα, με φωνή ξεθωριασμένη
ο κουρασμένος ποιητής φωνάζει:
"Αγάπη μου, συναντηθήκαμε δυό

χρόνια πιο νωρίς."

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem Nitah

Λίγα λόγια για το ποίημα…

Aπό τον Κύκλο Ποιήματα Ενηλικίωσης της Συλλογής Ποιήματα Κύπρου

Ένα ποίημα στον κύκλο Ποιήματα Ενηλικίωσης, εξερευνά τη χαμένη αγάπη και τον παρατεταμένο πόνο των χαμένων ευκαιριών. Ο ομιλητής αναλογίζεται το ρομάντζο του παρελθόντος, στοιχειωμένος από αναμνήσεις που εξακολουθούν να αντηχούν. Tο δυνατό και συγκινητικό αυτό ποίημα εμβαθύνει στα θέματα της αγάπης, απώλειας και λύπης.

Το ποίημα, μέρος της συλλογής Ποιήματα Κύπρου, υφαίνει ένα μωσαϊκό συναισθημάτων, που αντηχεί βαθιά και προσκαλεί σε ενδοσκόπηση στο ταξίδι της ζωής. Η φύση γίνεται σιωπηλός μάρτυρας της ιστορίας του ζευγαριού, προσδίδοντας στο ποίημα μυστικιστική γοητεία. Το ποίημα αγκαλιάζει τις φευγαλέες στιγμές της ζωής και αποκαλύπτει την ωμή ευπάθεια και τη δύναμη των ανθρώπινων συναισθημάτων.