 |
| ποιά είσαι |
τα σημερινά σου χρώματα.
Μα που 'ναι το γαλάζιο φόρεμα σου
και το παιδικό σου γέλιο;
Μαζί πήραμε δρόμο για τον Παρνασσό.
Πόσο συγχιστήκαμε για μια τέτοια απρόσμενη
κι αδόκιμη φιλία την πρώτη μας μέρα στο βουνό!
Ομολόγησε το, το ξέρεις πόσο μοιάζουμε.
Υποσχέθηκες πάντα να μου λες τι κρύβεις
στο μυαλό σου
και με προσκάλεσες να ρίξω μια ματιά.
Χαμογέλασες και μου 'πες, "Έλα μέσα."
Μα μόλις κοίταξα και σου 'πα για πόσο
με γοήτευσες με τις αλλόκοτες σου σκέψεις,
αμέσως έχτισες φράγματα και τοίχους.
"Σταμάτα πια,” μου φώναξες, “δεν μπορείς
να καταλάβεις πως ξεπερνάς τα σύνορα;"
Τώρα το γέλιο σου δεν είναι τρυφερό όπως
πρώτα και η φωνή σου δεν είναι πια χαριτωμένη.
Ποια είσαι; Δεν σ' αναγνωρίζω πια.
Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου