Μια θλιβερή ηχώ - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

Ένας Μοναχικός άντρας στο Πάρκο

Σου φωνάζω—

η φωνή μου, θλιβερή υχώ

μιας παλιάς ιστορίας.

Σ' αγαπώ, δώσε μου το χέρι·

μην τρομάζεις, φάντασμα δεν είμαι.

Όπου κοιτώ, εσένα βλέπω.
Μου φαίνεσαι τόσο αληθινή—
καλοσύνη του χρόνου θα 'ναι αυτή
που για μένα σταμάτησε ένα Μάη.

Κάποτε νόμισα πώς σ' έχασα για πάντα
κι απελπισμένος έψαχνα για να σε βρω
στα χείλη κάθε κοριτσιού και στον
ανθό των λουλουδιών στην άνοιξη.

Χρόνια αργότερα όταν βρεθήκαμε
σ’ ένα παλιό ανθοπωλείο, θρηνούσες
τότε τον χαμό ενός μεγάλου έρωτα
και νόμισα πώς πάλι σ’ έχασα ξανά.

Όμως κοντά μου πάντα θα 'σαι·
στις νέες μέρες που χαμογελά ο Απρίλης
στις μεστωμένες μέρες του καλοκαιριού
στις λυπημένες μέρες του Σεπτέμβρη
και μες 'τις γκρίζες μέρες του χειμώνα.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

'Ενα ποήμα στη σειρά  Παλιές Ιστορίες

Click here to read the English version of this poem  Sad Echoes of my Life