Κάθε μέρα - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

Μικρή Βενετία - Μια Γειτονιά του Λονδίνου

Εδώ και πολλά χρόνια ζω μονάχος
σ' ένα μικρό δωμάτιο δίπλα στο κανάλι.
Δεν έχω φωτογραφίες στους τοίχους
δεν έχω βιβλία στα ράφια
και το ραδιόφωνο χάλασε πριν χρόνια.

Δεν θέλω τίποτα, δεν νιώθω τίποτα.

Κάθε Παρασκευή πηγαίνω στο παντοπωλείο.
Μιλώ λιγάκι με τους πωλητές και ο γιατρός
λέει ότι αυτό είναι καλό για μένα.
Όμως πάντοτε βιάζομαι να γυρίσω πίσω
στην ασφάλεια και την σιωπή της κάμαρας μου.

Κάποτε πηγαίνω στο ανθοπωλείο
ν' αγοράσω λουλούδια αλλά αυτή ποτέ
δεν είναι κει και πάντα αναστατώνομαι.
Ο γιατρός λέει ότι αυτό είναι κακό για μένα
παρόλο που μόνο τότε νιώθω λίγο ζωντανός.

Όπως τις περισσότερες φορές,
έτσι και σήμερα κάθομαι πάλι στο παράθυρο
και βλέπω τις βάρκες πάνω στο νερό.
Είναι αργά το απόγευμα, το τέλος του καλοκαιριού
και οι μέρες έχουν πια αρχίσει να μικραίνουν.

Ο δρόμος είναι σκοτεινός, σχεδόν άδειος.
Κοιτάζω το κορίτσι πκαθισμένο στο παγκάκι

απέναντι, μα δεν μπορώ να τη δω ξεκάθαρα.
Όπως πάντα, νομίζω ότι είναι εκείνη.

Την παρακολουθώ μέχρι να φύγει—
αυτή πάντοτε φεύγει στις οκτώ.
Οι ώρες περνούν μέχρι να πάω για ύπνο
αλλά ξέρω ότι ο ύπνος πάλι δεν θα ρθεί
και οι εφιάλτες θα αρχίσουνε ξανά.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

'Ενα ποήμα στη σειρά  Παλιές Ιστορίες

Click here to read the English version of this poem  My day