 |
η ταφή |
Θάνατος ανήλεος—
το παιδί λαχάνιασε για αέρα.
Της κλείσανε τα μάτια
της φόρεσαν το σάβανο
την λούσανε λεβάντα
τριαντάφυλλα και γιασεμιά
κρίνοι και δεντρολίβανο
θρήνοι και χλωμά κεριά.
Η θλίψη όμως είναι πλανερή·
κοιμάται, φωνάζει ο κόσμος.
Μα το κορίτσι έφυγε.
Ποτέ της δεν θα ακούσει
πια το κλάμα της μαμάς
ούτε ποτέ της δεν θα δει
το δάκρυ του μπαμπά.
Σβήνει
το φως του αυγερινού
λίγο ψωμί
μια φούχτα χώμα
ένα ποτήρι λάδι
και σ’ ένα άνοιγμα της γης
χάνεται πια στην αγκαλιά του Άδη.
Ένα ποίημα στη σειρά δεκατρείς μεταξωτές μπαλάντες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου