Τρείς στεναγμούς πριν ξημερώσει - Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Ρωμαίος και Ιουλιέτα

Σου ψιθύρισα:
"Βαθύ το πέλαγο που μας χωρίζει.
Το ξέρω, όμως έλα".

Με συνάντησες στο δάσος
τρεις στεναγμούς πριν το ξημέρωμα.

Στην σκιά μιας ανθισμένης ακακίας
με φύλλα να μπλέκουν ντροπαλά
μια νέα ιστορία—πορφυρή
σου χάραξα στην πλάτη το όνομά μου—αυγή

Άστρο του πρώτου ουρανού·
το τρυφερό λυκόφως της αυγής
το άσπρο λουλούδι στο λιβάδι

κι εγώ, ο καυτερός αέρας του μεσημεριού,
η νεαρή θάλασσα πληθωρική και νέα
που θα γυρίζει πάντοτε στη άγγιχτη σου ακτή.

Νανούρισμα τού πληγωμένου αυγερινού·
το σκαλισμένο όνομα σε μαρμαρένιο δέντρο
κι η μυρωδιά του λιβανιού που καίει στο θυμιατήρι

κι εγώ, μονάχος τώρα πια μέσα στο δάσος
πάντα να κλαίω την ημέρα που ποτέ δεν είδε βράδυ.

Ένα ποίημα στη σειρά   δεκατρείς μεταξωτές μπαλάντες

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem   Three sighs before sunrise